جعفر سعیدی، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هشترود در گفت‌وگو با میراث آریا ضمن اشاره به تحقیقات انجام‌شده بر روی این اثر تاریخی گفت: بررسی‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد قلعه ضحاک از هزاره دوم پیش از میلاد تا دوران تیموریان، به مدت ۳۲۰۰ سال، محل سکونت بوده و شکوفایی آن در دوره اشکانی رخ داده است.

رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هشترود: بر اساس یافته‌های محققان، سفال‌های کشف‌شده در حاشیه شرقی رودخانه قرانقو به هزاره دوم پیش از میلاد و دیوارهای سنگی این قلعه به دوره اورارتو تعلق دارند. وسعت این محوطه باستانی حدود ۳۰۰ هکتار است و تنها فضای سرپوشیده آن چهارطاقی با ابعاد هشت در نه متر و ارتفاع ۱۳ متر است که اخیراً بازسازی شده است.

او افزود: چهارطاقی قلعه ضحاک، که در لبه پرتگاهی به ارتفاع ۱۸۰ متر از مسیر قدیمی میانه به مراغه قرار گرفته، از نظر نوع آجرچینی و طراحی منحصربه‌فرد است. راهروهای داخلی قلعه نیز با نقش‌های برجسته از انسان‌ها، حیوانات، گل‌ها، گیاهان و اشکال هندسی با رنگ‌های زرد، آبی و سبز مزین شده است.

سعیدی همچنین به موقعیت تاریخی قلعه اشاره کرد و گفت: این محوطه باستانی در ۱۶ کیلومتری شرق هشترود قرار دارد و در سال ۱۸۳۰ میلادی توسط کلنل مونت ایث انگلیسی شناسایی شد. بعدها، در سال‌های ۱۸۴۰ و ۱۹۶۴، توسط محققان دیگری چون راولینسون و کارل شیپ‌مان معرفی شد.

رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هشترود در پایان خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۵۰، محمدتقی مصطفوی، باستان‌شناس برجسته، ضمن بازدید از این منطقه، قلعه ضحاک را اثری متعلق به دوره ساسانی دانست و بقایای محوطه مسکونی ماقبل تاریخ آن را نیز شناسایی کرد که به دوره مادها نسبت داده می‌شود.

انتهای پیام/